Distelvlinder

Beschrijving van de distelvlinder

De distelvlinder (Vanessa cardui) is een dagvlinder uit de familie van de Aurelia’s (Nymphalidae), onderfamilie Nymphalinae. In Nederland en België is de distelvlinder vooral bekend als trekvlinder die in sterk wisselende aantallen passeert. Zowel de Nederlandse als de wetenschappelijke naam van deze soort verwijzen naar het geslacht van de distels (Carduus), een van de waardplanten van de distelvlinder.

Beschrijving

Distelvlinders hebben oranje vleugels met zwarte vlekken, en aan de vleugelpunten van de voorvleugels een zwart gebied met witte vlekken. Aan de onderzijde van de achtervleugels zitten 5 ronde vlekken, die soms een blauw hart hebben en oogvlekken worden. De onderzijde is verder bruin met wit lijntjes in een fijn vakjespatroon. De spanwijdte is 5 tot 6 centimeter. De distelvlinder lijkt door zijn oranje-zwarte tekening enigszins op parelmoervlinders, maar onderscheidt zich makkelijk door de zwart met witte vleugelpunten.

Voedsel

Volwassen dier

Het imago van de distelvlinder is dat hij graag nectar drinkt van allerlei bloemen. Hij is bijvoorbeeld vaak te vinden op vlinderstruiken in tuinen. In tegenstelling tot de verwante atalanta komt de distelvlinder echter niet op rottend fruit.

Waardplanten

De distelvlinder gebruikt vooral soorten vederdistel (Cirsium) als waardplanten, met een voorkeur voor akkerdistel, kale jonker en speerdistel. Maar ook vele andere planten zoals klit (Arctium), alsem (Artemisia), bernagie (Borago officinalis), slangenkruid (Echium vulgare), zonnebloem (Helianthus), en brandnetel (Urtica) worden gebruikt.

De eitjes worden door het vrouwtje één voor één op de bovenzijde van het blad afgezet. De voorkeur gaat uit naar planten in de volle zon in een lage vegetatie. De rups gaat vervolgens naar de onderzijde van het blad, spint dat met een paar losse draden bij elkaar en voedt zich met het blad. Alleen harde nerven blijven over. Als het blad op is, maakt hij een nieuw spinsel op dezelfde plant en eet daar verder. Zo blijven er rommelige kaalgevreten samengebonden bladeren met uitwerpselen achter. Alleen in het laatste stadium loopt de rups “vrij” over de waardplant. Uiteindelijk verpopt hij meestal op een plant in de buurt van de waardplant, weer in een los spinsel. De totale levensfase als rups duurt ongeveer een maand.

Voorkomen

Distelvlinders komen overal ter wereld voor, behalve op Antarctica en in Zuid-Amerika. De vliegtijd in de Benelux is van mei tot oktober, in tropische gebieden is hij heel het jaar door te vinden.

De vlinders die we in Europa zijn in het algemeen afkomstig uit Centraal-Afrika en in mindere mate Noord-Afrika en Zuid-Europa, waar de soort overwintert. De soort vliegt vervolgens naar Zuid-Europa, waar een eerste voortplanting plaatsvindt. In de voorzomer trekken de vlinders naar noordelijker streken, (tot in Scandinavië toe) en planten zich hier voort. Hij laat zich daarbij door gunstige wind meevoeren.[2] Soms is er september en oktober een kleine tweede generatie. De aantallen kunnen van jaar tot jaar sterk verschillen. In 2009 vond er bijvoorbeeld een enorme invasie van distelvlinders plaats, nadat de weersomstandigheden in het Atlasgebergte gunstig waren geweest (veel regen), en de wind in het voorjaar gunstig was.[3] In het najaar vindt remigratie plaats, al is niet duidelijk in hoeverre die vanuit Nederland en België succesvol is.

Bronnen

• Wikipedia: nl.wikipedia.org/wiki/Distelvlinder Accessed on 27 October 2018

Vanessa cardui

Naam	Distelvlinder
Klasse	Insecta (Insecten)
Orde	Lepidoptera (Vlinders)
Familie	Nymphalidae (Vossen, weerschijnvlinders en parelmoervlinders
Geslacht	Vanessa
Soort	Vanessa cardui
Grootte man	5 – 6 cm
Grootte vrouw	5 – 6 cm
Paartijd	Hele jaar door in de tropen, voorjaar en zomer in koudere klimaten
Levensduur	Ongeveer 1 jaar
Voeding	Nectar van o.a. vederdistel, akkerdistel, kale jonker, speerdistel, klit, alsem, bernagie, slangenkruid, zonnebloem en brandnetel.
Leefgebied	Overal ter wereld voor, behalve op Antarctica en in Zuid-Amerika.
IUCN	Niet bedreigd (LC ,4-5-2020)