Boa constrictor

Beschrijving van de boa constrictor

Leefgebied van de boa constrictor

De boa constrictor heeft de grootste verspreiding van alle boa’s in het Neotropisch gebied. Ze komen voor van Noord-Mexico tot Midden- en Zuid-Amerika. In Zuid-Amerika splitst het gebied zich langs het Andesgebergte. Ten oosten van de Andes komen ze tot in het zuiden van Argentinië voor. Aan de westkant van de bergen strekt het leefgebied zich uit tot in Peru.

Ze worden ook aangetroffen op tal van eilanden voor de Pacifische kust en in het Caribisch gebied. Eilanden waar ze voorkomen zijn: de Kleine Antillen, Trinidad, Tobago, Dominica en Saint Lucia. Sommige eilanden voor de kust van Belize en Honduras worden ook bewoond door deze soort.

De meest voorkomende ondersoorten zijn:

• Boa constrictor constrictor, de nominale ondersoort, komt voor in Zuid-Amerika.
• Boa constrictor longicauda, komt voor in het noorden van Peru.
• Boa constrictor occidentalis, komt voor in Argentinië en Paraguay.
• Boa constrictor ortonii, komt voor in het noordwesten van Peru.

Habitat

Boa constrictors leven in een verscheidenheid aan habitats. De voornaamste habitats zijn open plekken of randen van regenwouden. Verder leven ze in bossen, graslanden, droge tropische bossen, doornstruikgewassen en halfwoestijnen. Ze komen ook veel voor in de buurt van menselijke nederzettingen en worden vaak aangetroffen in landbouwgebieden en in of langs beken en rivieren.

Ze zijn semi-boombewonend, hoewel jonge exemplaren doorgaans meer in de bomen leven dan volwassen exemplaren. Ze bewegen zich ook goed op de grond en zijn te vinden in de holen van middelgrote zoogdieren.

Uiterlijk

Boa constrictors zijn grote, niet-giftige slangen met een korte en stompe kop. De ogen zijn groot en rond, en de pupillen zijn verticaal. De neusgaten bevinden zich aan de voorkant van de kop, waardoor de slang goed kan ruiken.

Het lichaam van de boa constrictor is cilindrisch en heeft een gladde huid welke bestaat uit glanzende schubben. De schubben zijn gerangschikt in rijen langs het lichaam van de slang.

De grootte van het lichaam varieert afhankelijk van de ondersoort. De grootste ondersoort, de Boa constrictor constrictor, kan een lengte bereiken van vier meter. De meeste exemplaren worden echter 2 tot 3 meter lang. De kleinste ondersoort wordt slechts één meter lang. 

De lichaamskleur van de boa constrictor varieert van lichtbruin tot donkerbruin. Veel exemplaren hebben donkere, ronde vlekken op het lichaam. De vlekken kunnen ook golvend of gestreept zijn. De buik is meestal lichter van kleur dan de rug. De staart is lang en dun.

Voortbeweging

Over het geheel genomen bewegen boa constrictors weinig. Een volwassen boa uitgerust met een zender verplaatste zich in het wild slechts 135 meter gedurende een periode van twaalf dagen. Ze gebruiken de staart om te balanceren tijdens het bewegen.

Wetenswaardigheden

• De boa constrictor is een populaire slang als huisdier. De slang is relatief gemakkelijk te verzorgen en kan een leven lang meegaan. 
• Ze zijn vernoemd naar hun wurgtechniek, waarbij ze hun prooi vastgrijpen en ronddraaien om deze te doden.
• De mannetjes en de vrouwtjes hebben kleine flap-achtige structuren aan de achterzijde van het lichaam, welke bestaan uit de rudimentaire overblijfselen van de achterpoten. Deze worden door de mannetjes gebruikt om het vrouwtje tot paren te stimuleren. 

Voedsel in de natuur

Boa constrictors zijn carnivoren en eten voornamelijk knaagdieren, hagedissen en vogels. Ze wurgen hun prooi om deze te doden. De slang pakt zijn prooi vast met de bek. Hiervoor gebruikt hij de naar achteren gekromde tanden. Vervolgend wikkelt hij zijn lichaam steeds strakker om de prooi totdat deze stikt.

De prooi wordt in een hinderlaag opgewacht, de slang is te langzaam om actief te foerageren en prooien te achtervolgen. Zodra de kans zich voordoet en een mogelijk prooidier zich te dicht in de buurt bevindt haalt de slang razendsnel uit om de prooi buit te maken.

Om een grotere prooi door te slikken kunnen de kaken sterk uit elkaar worden bewogen. De huid van de nek en keel is zeer flexibel zodat deze uit kan rekken bij het eten van een grotere prooi. De prooi wordt in zijn geheel verzwolgen. 

Gedrag

Boa constrictors zijn nachtactieve dieren die ’s nachts jagen. Ze leven solitair en komen alleen samen om te paren. Overdag verstoppen ze zich in bomen, holen of rotsen. Ze komen slechts af en toe tevoorschijn om te zonnebaden. 

De jonge dieren brengen het grootste deel van hun tijd door in de takken van bomen, terwijl volwassenen, naarmate ze ouder en zwaarder worden, vrijwel uitsluitend op de grond leven.

Voortplanting in de natuur

Het paarseizoen varieert afhankelijk van de ondersoort. Tijdens het paarseizoen scheidt het vrouwtje geurstoffen af, waar de mannetjes op afkomen.

Wanneer een mannetje een vrouwtje tegenkomt, krabt hij met uitsteekseltjes, welke bestaan uit de rudimentaire overblijfselen van de achterpoten, over de cloaca-omgeving van het vrouwtje totdat het vrouwtje uiteindelijk haar staart optilt en de hemipenis laat binnendringen. De hemipenis is een gevorkte penis die uit een enkele basis bestaat en eindigt in een vertakking. De paarvorming kan weken duren, en er zijn altijd een groot aantal paringen die meerdere uren duren.

De boa constrictor baart levende jongen, die bij de geboorte omgeven zijn door een dunne huid die het eiermembraan of eierdoos wordt genoemd. Er worden wel eieren geproduceerd, maar die ontwikkelen zich inwendig. De jongen worden na 4 tot 8 maanden geboren. Hierdoor zijn de jongen bij de geboorte al relatief ver ontwikkeld waardoor ze een grotere overlevingkans hebben. Per keer worden er 10 tot 15 jongen geboren, maar dit kunnen we ook veel meer zijn, tot zelfs 60 jongen.

Bij de geboorte zijn de jongen ongeveer 50 cm lang. Tijdens en na het geboorteproces verdedigt het vrouwtje haar jongen. Er is ook waargenomen hoe vrouwtjes hun jongen uit de eierschaal helpen door ze met hun snuit aan te stoten of ze aan te moedigen weg te kruipen. Na de geboorte zijn de jonge slangen volledig ontwikkeld en gaan ze zelfstandig op zoek naar voedsel.

Na een jaar zijn ze twee keer zo lang. Ze zijn na enkele jaren geslachtsrijp. Boa constrictors worden in de natuur gemiddeld 20 jaar. In gevangenschap kunnen ze 35 jaar worden.

Predatie

De belangrijkste vijanden van de boa constrictor zijn roofvogels, jaguars, poema’s en andere reptielen, zoals andere slangen. Vooral de jonge boa’s vallen ten prooi aan predatoren.

Bedreiging

Ze worden bedreigd door habitatverlies en stroperij. De slangen wordt gedood voor hun huid en vlees. De slang wordt ook wel gehouden als huisdier, wat een negatieve impact heeft op de populatie.

Bronnen:

• Boa constrictor. (2023, oktober 9). Wikipedia, de vrije encyclopedie. Opgehaald 15:32, oktober 25, 2023 van https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Boa_constrictor&oldid=66113162.
• Lindemann, L. 2009. “Boa constrictor” (On-line), Animal Diversity Web. Accessed October 25, 2023 at https://animaldiversity.org/accounts/Boa_constrictor/
• Seite „Abgottschlange“. In: Wikipedia – Die freie Enzyklopädie. Bearbeitungsstand: 29. Oktober 2022, 09:19 UTC. URL: https://de.wikipedia.org/w/index.php?title=Abgottschlange&oldid=227451624 (Abgerufen: 26. Oktober 2023, 13:03 UTC)

Boa constrictor

Naam	Boa contrictor
Klasse	Reptilia (Reptielen)
Orde	Squamata (Schubreptielen)
Onderorde	Serpentes (Slangen)
Familie	Boidae (Reuzenslangen)
Geslacht	Boa
Soort	Boa constrictor
Grootte	1-4 m, gemiddeld 2-3 m
Gewicht	10-15 kg
Broedinterval	Jaarlijks
Paartijd	April-augustus
Dracht	5-8 maanden
Aantal jongen	Gemiddeld 24
Geslachtsrijp	2-3 jaar
Levensduur	20 jaar in het wild
Voeding in de natuur	Knaagdieren, hagedissen en vogels
Leefgebied	Van Noord-Mexico tot Midden- en Zuid-Amerika
Groep/solitair	Solitair
Fokprogramma	–
CITES	Appendix II (4-2-1977)
EU Listing	Annex A (20-5-2023)
IUCN	Niet bedreigd (LC, 13-11-2014)