Witte steur

Beschrijving van de witte steur

Leefgebied

De witte steur komt vooral voor langs de westkust van Noord-Amerika, van de Aleoeten tot aan centraal Californië. Hier leven ze op de bodem van traagstromende rivieren, baaien en estuariums. Behalve in zoet water en zout water kunnen ze ook in brak water leven. Ze kunnen goed voorbijdrijvend voedsel vinden met hun sterk ontwikkelde reuk- en smaakzintuigen.

Witte steuren zijn anadroom. Het grootste deel van leven zwemmen ze langs de kust in de zee en in estuariene zones langs grote rivieren. Ze migreren meerdere keren in hun leven van zout naar zoet water en andersom. Vanwege het bouwen van dammen in rivieren als de Snake en Columbia zijn meerdere populaties van de witte steur afgesloten geraakt van de zee, en leven nu uitsluitend in zoetwater.

Uiterlijk

De witte steur heeft een lang, cilindrisch, slank lichaam, kop en bek. Deze vis kan 3.8 tot 6 meter groot worden en 630 kg wegen.

Deze vis heeft geen gewone schubben, maar grote hoornachtige platen die dienst doen als natuurlijk pantser. Op de rug zitten 11-14 uitsteeksels, langs de zijkant van het lichaam 38-48 en aan de buikzijde 9-12. De witte steur komt voor in de kleuren grijs, bleek olijfkleurig, of grijs-bruin. De vinnen zijn altijd grijs. De onderbuik van de steur is wit. De vis heeft vier baarddraden nabij zijn grote, tandeloze mond.

Steuren zijn maar weinig veranderd sinds ze meer dan 175 miljoen jaar geleden voor het eerst verschenen en hebben dus het uiterlijk van een zeer oude vis.

Voortbeweging

Steuren kunnen alleen maar voorruit zwemmen. Ze zijn veel minder wendbaar dan andere vissen.

Wetenswaardigheden

De witte steur is de grootste zoetwatervis van Noord-Amerika, en de op twee na grootste steur ter wereld. Een witte steur kan tot 816 kilo zwaar worden, maar gemiddeld wegen ze 450 kilo.

Het skelet van de witte steur bestaat uit kraakbeen.

Voedsel in de natuur

Met zijn baarddraden kan een witte steur voelen of een potentiële voedingsbron eetbaar is of niet, voor ze deze inslikken. De voeding van de witte steur hangt af van zijn omgeving. In de Columbia voedt de vis zich vooral met dode vissen, schaaldieren en weekdieren. Prikken, die rond dezelfde tijd als de witte steuren de rivier opzwemmen om te paaien, vormen in het paaiseizoen een favoriete prooi. Ook spieringen worden veel gegeten door witte steuren in het paaiseizoen.

Predatie

Door zijn grootte heeft de witte steur geen natuurlijke vijanden.

Voortplanting in de natuur

De witte steur paait meerdere keren in zijn leven. Vrouwtjes paaien minder vaak naarmate ze ouder worden, maar produceren wel elke keer meer eieren. Tijdens het paaiseizoen (maart – juni) begeven witte steuren zich naar schone, snelstromende rivieren, met grind of grotere stenen op de bodem.

De vrouwtjes zijn na 15 tot 20 jaar geslachtsrijp en de mannetjes na 10 tot 20 jaar. Het paai-interval bedraagt 4 tot 11 jaar.

Het paaiseizoen van de witte steur is doorgaans ver in het voorjaar of vroeg in de zomer. Steuren paaien bij voorkeur in water met een temperatuur van 14 tot 19 graden Celsius. De vrouwtjes, die vaak veruit in de meerderheid zijn, laten gemiddeld 100.000 tot een miljoen eitjes los, die dan door de mannetjes worden bevrucht. De bevruchte eitjes zinken naar de bodem. De eitjes hebben een bruine kleur en komen binnen ongeveer een week uit, afhankelijk van de watertemperatuur.

De larven van de witte steur zijn bij de geboorde ongeveer 1.3 centimeter lang, en lijken qua uiterlijk op kikkervisjes. Ze laten zich met de stroming meedrijven tot ze een geschikte habitat vinden. Binnen een maand na de geboorte ontwikkeld de larve vinnen en schubben. De jonge witte steuren voeden zich met insecten, kleine vissen en kleine schaaldieren. Binnen 5 tot 11 jaar worden de witte steuren volwassen, maar ook dit is afhankelijk van de temperatuur van het water.

Witte steuren kunnen 100 jaar oud worden. Ze groeien relatief langzaam in vergelijking met andere vissen.

Bedreiging

Historisch is de witte steur van groot belang voor zowel de commerciële visserij als sportvissen. In de jaren 80 van de 19e eeuw werd er veel op witte steur gevist, maar dit leidde er al snel toe dat de vis dreigde uit te sterven. Er werd op het hoogtepunt meer dan 5,5 miljoen pond witte steur gevangen. In de jaren 40 van de 20e eeuw werd de visserij op witte steuren daarom sterk aan banden gelegd. Toch wordt er ook vandaag de dag nog op witte steuren gevist.

Ook bij sportvisserij zijn beperkingen gesteld aan het vangen van witte steuren. Zo mogen sportvissers alleen witte steuren van 96.5 tot 137 centimeter groot vangen.

Behalve visserij is ook het bouwen van dammen een bedreiging voor de witte steur. Veel populaties kunnen de zee niet meer bereiken, en door dammen verdwijnen veel paaiplaatsen. Momenteel is de witte steur populatie in de onderste helft van de Columbia de enige gezonde populatie in die rivier. Populaties die zijn afgesneden van de zee kunnen veel belangrijke voedingsbronnen niet meer vinden.

Bronnen

• Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Witte_steur
• Encyclopedia Of Live: C. Michael Hogan “Acipenser transmontanus Richardson, 1836” Encyclopedia of Life, available from https://eol.org/pages/46561176. Accessed 2 Dec. 2014
• Animal Diversity Web: Dershimer, C. 2001. “Acipenser transmontanus” (On-line), Animal Diversity Web. Accessed December 02, 2014 at https://animaldiversity.org/accounts/Acipenser_transmontanus

Acipenser transmontanus

Naam	Witte steur
Klasse	Actinopterygii (straalvinnigen)
Orde	Acipenseriformes (steurachtigen)
Familie	Acipenseridae (steuren)
Geslacht	Acipenser
Soort	Acipenser transmontanus
Grootte man	3.8 – 6 m
Grootte vrouw	3.8 – 6 m
Gewicht man	Tot 630 kg
Gewicht vrouw	Tot 630 kg, gem. 450 kg
Paaitijd	Voorjaar of vroeg in de zomer
Paringsinterval	4 – 11 jaar
Geboorte
Geboorte grootte	1.3 cm
Aantal eitjes	100.000 – 1.000.000
Geslachtsrijp man	10 – 20 jaar
Geslachtsrijp vrouw	15 – 25 jaar
Levensduur	Tot 104 jaar in de natuur
Voeding in de natuur	Insecten, kleine vissen, dode vissen, prikken, spieringen en kleine schaaldieren
Voeding in de dierentuin	Steurenkorrel
Leefgebied	Westkust van Noord-Amerika, van de Aleoeten tot aan centraal Californië.
Groep/solitair
CITES	Appendix II (01/04/1998)
IUCN	Niet bedreigd (LC)