Ekstergans

Beschrijving van de ekstergans

Leefgebied

De ekstergans is een standvogel die langs de noord- en de oostkust van Australië en het savannegebied in zuidelijk Nieuw-Guinea voorkomen. Hij is te vinden in natte graslanden, overstromingsgebieden van rivieren, moerassen en andere moerasgebieden langs de kust. Hij vertoont zich zelden landinwaarts. 

Uiterlijk

Eksterganzen hebben gele poten en een zwarte kop, nek, staart en vleugels. Ze hebben slechts halve zwemvliezen aan de poten. Op de kop zit een bobbel. De rest van het verendek is wit.

Ze zijn 77 tot 90 cm lang, 2 tot 3 kg zwaar en hebben een spanwijdte van gemiddeld 1,5 meter. Het mannetje wordt groter dan het vrouwtje en heeft een opvallende knobbel op de kruin. De jongen zijn grijzer van kleur en hebben nog geen bobbel op de kop.

Wetenswaardigheden

• Eksterganzen verschillen van andere ganzen en eenden omdat ze geleidelijk hun veren ruien, waardoor ze niet een periode kennen waarin ze niet kunnen vliegen.
• Vóór de Europese kolonisatie van Australië kwamen deze ganzen veel algemener voor.

Voedsel in de natuur

De ekstergans leeft van plantaardig materiaal dat zowel uit het water als op het land wordt bemachtigd. Ze eten grassen, wortels, knollen, zaden, granen, noten, wilde rijst en bladeren. In het droge seizoen eten ze voornamelijk wortels en knollen en in het natte seizoen voornamelijk grassen. Hoewel ze planteneters zijn, eten ze ook wel eens insecten.

Gedrag

Het is een standvogel die het hele jaar door in hetzelfde gebied verblijft. Buiten de broedtijd leven ze in groepen en in de broedperiode in paartjes van meestal drie vogels. Gedurende droogteperioden maken de groepen trektochten naar geschikte foerageergebieden. Ze broeden meestal in meer beboste gebieden.

Predatie

Predatoren jagen op de eieren en de jongen. Bekende predatoren zijn wigstaartwouwen, witbuikzeearenden, dingo’s, Australische beverratten, varanen en pythons.

Voortplanting in de natuur

Het broedseizoen valt samen met het einde van de natte periode en loopt van februari tot juni. Eksterganzen broeden in groepjes die vaak bestaan uit één mannetje en twee vrouwtjes. De beide vrouwtjes in zo’n groepje zijn meestal aan elkaar verwant en leggen meestal samen de eieren in het hetzelfde nest.

Ze leggen 3 tot 8 eieren die in 24 tot 38 dagen door alle drie de ouders worden uitgebroed. Wanneer de jongen nog in het nest zitten, buigen de ouders het gras wat naast het nest staat om, zodat de jongen de zaden kunnen opeten. De jongen kunnen na 3 maanden vliegen, maar alle drie de ouders zorgen voor de jongen tot het volgende regenseizoen.

Na 2 jaar zijn de jongen geslachtsrijp. In het wild kunnen eksterganzen 32 jaar worden.

Bedreiging

Eksterganzen zijn door de IUCN Geclassificeerd als “Niet bedreigd”.

Bronnen:

• Animal Diversity Web: Wilber, R. 2008. “Anseranas semipalmata” (On-line), Animal Diversity Web. Accessed May 01, 2016 at https://animaldiversity.org/accounts/Anseranas_semipalmata/
• IUCN: BirdLife International. 2016. Anseranas semipalmata. The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T22679732A92826979. https://www.iucnredlist.org/species/22679732/92826979 Accessed on 1 May 2016
• Ekstergans. (2015, maart 25). Wikipedia, de vrije encyclopedie. Opgehaald 15:49, november 28, 2021 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Ekstergans

Anseranas semipalmata

Naam	Ekstergans
Klasse	Aves (vogels)
Orde	Anseriformes (Eendvogels)
Familie	Anseranatidae (Eksterganzen)
Geslacht	Anseranas
Soort	Anseranas semipalmata
Grootte	77-90 cm
Spanwijdte	150 cm
Gewicht	2-3 kg
Broedinterval	Jaarlijks
Broedperiode	Februari-juni
Nest	Op de grond
Aantal eieren	3 tot 8 eieren
Gewicht eieren
Broedtijd	24-35 dagen
Uitvliegen	3 maanden
Geslachtsrijp	2 jaar
Levensduur	32 jaar in het wild
Voeding in de natuur	Grassen, zaden, wilde rijst en bladeren
Leefgebied	Langs de noord- en de oostkust van Australië en het savannegebied in zuidelijk Nieuw-Guinea
Groep/solitair	Leven in groepen
Fokprogramma	–
CITES	–
EU Listing	–
IUCN	Niet bedreigd (LC)