Beschrijving van de groenvleugelara
Leefgebied
Het verspreidingsgebied van de groenvleugelara ligt in Oost-Panama, Noordwest-Colombia ten oosten van het Andesgebergte en Venezuela tot Guyana. Verder zuidelijk tot aan de staten Paraná en Mato Grosso in Brazilië en in Noordoost-Bolivia, Paraguay en Noord-Argentinië. Het landschap varieert van vochtig regenwoud tot berggebieden tot 1500 meter hoogte.
Uiterlijk
Het verenkleed van de groenvleugelara is dieprood. De streek tussen het oog en de snavel, de omgeving van de ogen, en de wangen bestaan uit witachtig gekleurde naakte huid. De streek tussen het oog en de snavel en het bovenste deel van de naakte wangen zijn bezet met smalle stroken van kleine, rode, stoppelachtige veertjes.
De middelste vleugeldekveren, de binnenste armpennen, de schouderdekveren en de schouders zijn groen. Ook de basis van de kleine vleugeldekveren is groen. De grote vleugeldekveren en de buitenste armpennen zijn blauw, de buitenvlaggen van de handpennen zijn donkerblauw. De rug, de stuit en de boven- en onderstaartdekveren zijn hemelsblauw.
De bovenzijde van de middelste staartveren is donkerrood, de uiteinden zijn blauw. De overige grote staartveren zijn blauw met een rode buitenvlag aan het uiteinde. De onderzijde van de staart is donkerrood.
De bovensnavel is hoornkleurig met uitzondering van een kleine grijszwarte vlek langs de snijranden en aan de punt. De ondersnavel is grijszwart. De iris is lichtgeel. De poten zijn donkergrijs en de nagels zijn grijszwart.
Tussen man en pop is nauwelijks verschil. De pop is veelal iets kleiner, de kop wat ronder en de snavel iets smaller. De lichaamslengte bedraagt 90 tot 95 cm en het gewicht 1 tot 1,7 kg. De spanwijdte bedraagt 102 tot 122 cm.
Voortbeweging
Groenvleugelara’s zijn goede en sterke vliegers. Ze kunnen een snelheid van 55 km/u halen.
Wetenswaardigheden
- De groenvleugelara heeft een erg sterke snavel die een bijtdruk kan produceren van 138 bar en boomtakken in tweeën kan breken.
- De snavel is in staat om zeer harde noten en zaden te kraken.
- Ze kunnen zelfs giftig voedsel eten.
- Het is de grootste soort binnen het geslacht Ara.
Voedsel in de natuur
Het voedsel in de natuur bestaat uit zaden, noten, vruchten, bessen en ander plantaardig voedsel dat ze in hoofdzaak in de boomtoppen vergaren.
Gedrag
Groenvleugelara’s leven zowel in paren als in kleine familiegroepjes. Ze kunnen giftige zaden, noten en vruchten eten. Hiervoor moeten ze wel speciale klei eten die antigif bevat. Deze speciale klei is te vinden in gebieden, zoals in Zuidoost-Peru. Op deze plekken verzamelen zich grote aantallen, verschillende soorten ara’s.
Het zijn standvogels die zich alleen lokaal verplaatsen. Ze zijn vrij schuw en laten zich niet snel zien. Ze zitten meestal in de kroon van een boom. Bij het wegvliegen krijsen ze luid.
Predatie
Predatoren die het op de eieren voorzien hebben zijn boa constrictors, haviken, opossums en ratten.
Voortplanting in de natuur
Groenvleugelara’s vormen paartjes voor het leven. Het broedseizoen is in november en december in het zuidelijke deel van hun verspreidingsgebied, en in februari en maart in het noordelijk deel. Het nest wordt doorgaans gemaakt in een boomholte of ze maken holen in rotsen van zandsteen.
De pop legt meestal 3 eieren, bijna altijd worden er maar twee jongen groot. Vermoed wordt dat de pop dit doet om bij voorbaat het risico van een beschadigd ei in te calculeren. De eieren worden met tussenpozen van 3 of 4 dagen gelegd, en worden door de pop in 4 weken bebroed. De man slaapt vaak ’s nacht in het nest, maar broedt niet mee.
Ara-jongen groeien in verhouding traag, maar zijn wel zeer grote eters. De hoeveelheid voeding per dag moet hier zeker op aangepast worden. Pas na 3 maanden klimmen de jongen uit het nest, ze zitten dan volledig in de veren, maar zien er vaak nog erg verfomfaaid uit. De jongen vliegen na 90 dagen uit.
Na 3 tot 4 jaar zijn ze geslachtsrijp. In gevangenschap kunnen ze 50 jaar worden.
Bedreiging
Het aantal, is evenals bij andere papegaaisoorten, sterk teruggelopen vanwege vernietiging van de habitat door de mens en het verzamelen van exemplaren voor de handel in exotische dieren. De IUCN heeft groenvleugelara’s geclassificeerd als “Niet bedreigd”.
Bronnen:
- Encyclopedia of Life: Michаel Frаnkis, Valter Jacinto, Katja Schulz, Robert Hole, Jr, “Ara chloropterus G. R. Gray, 1859”, Encyclopedia of Life, available from https://eol.org/pages/45511630 Accesses on 4 April 2016
- IUCN: BirdLife International. 2016. Ara chloropterus. The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T22685566A93080287. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22685566A93080287.en Accesses on 4 April 2016
- Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Groenvleugelara. Accessed on 4 April 2016.
Ara chloropterus
Naam | Groenvleugelara |
Klasse | Aves (vogels) |
Orde | Psittaciformes (Papegaaiachtigen) |
Familie | Psittacidae (Papegaaien) |
Geslacht | Ara |
Soort | Ara chloropterus |
Grootte | 90-95 cm |
Spanwijdte | 102-122 cm |
Gewicht | 1-1,7 kg |
Broedinterval | Jaarlijks |
Broedperiode | In het zuiden: november-december, in het noorden: februari-maart |
Nest | In een boomholte |
Aantal eieren | 2-3 eieren |
Broedtijd | 28 dagen |
Uitvliegen | 90 dagen |
Geslachtsrijp | 3-4 jaar |
Levensduur | 60 jaar in gevangenschap |
Voeding in de natuur | Zaden, noten, vruchten, bessen en ander plantaardig voedsel |
Leefgebied | Noord-Zuid-Amerika |
Groep/solitair | Paren en familiegroepjes |
Fokprogramma | – |
CITES | Appendix II (12/01/2005) |
EU Listing | Annex B (04/02/2017) |
IUCN | Niet bedreigd (LC) |
Ontdek meer van zoo-dieren.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.