Rode casarca

Beschrijving van de rode casarca

Leefgebied

De rode casarca is een echte watervogel en is daarom te vinden in meren, moerasgebieden, brak water en rivierdelta’s. De vogel broedt in het noordoosten van Afrika, Zuidoost-Europa, Centraal-Azië en het zuidwesten van China, en overwintert in India en Zuidoost-Azië. In ons land is hij echter ook regelmatig te zien. Waarschijnlijk gaat het hier om verwilderde uit gevangenschap ontsnapte dieren. In augustus worden ze regelmatig op het Eemmeer gezien.

Uiterlijk

De rode casarca behoort tot de familie van de eenden, net als de bergeend en de nijlgans. Ze trekken graag op met nijlganzen waarmee ze dan ook vaak verward worden. De casarca heeft een lengte van 60 tot 70 cm en een vleugelspanwijdte van gemiddeld 120 cm. Daarmee is de casarca iets groter dan een eend, maar kleiner dan de meeste ganzensoorten.

Het verenkleed van zowel het mannetje als het vrouwtje in oranje-bruinachtig. De kop van het vrouwtje is iets lichter. Het mannetje heeft in de zomer bovendien een zwarte halsring. De snavel en de poten zijn zwartachtig. De ogen zijn donkerbruin.

Wetenswaardigheden

Casarca’s zijn zeer agressief aangelegd. Vooral in het broedseizoen wordt niemand geduld in de omgeving.

Voedsel in de natuur

Deze vogels eten voornamelijk water planten.

Gedrag

In het broedseizoen ziet men ze vaak met paren en na het broedseizoen met kleine groepen. Vaak bestaan deze uit ouders en jongen. Casarca’s zijn dus heel alert en waakzaam. Bij de minste verstoring slaan ze alarm. Van de waakzaamheid profiteren de inwoners van Tibet en Mongolië door hen in de nabijheid van hun woningen te houden voor allerlei nachtelijke ongemakken.

Voortplanting in de natuur

De casarca broedt in holen, zoals boomholtes, rotswanden en ruïnes, en legt 6 tot 16 eieren. Jonge vogels lijken op het volwassen vrouwtje, maar hebben vaak een grijze in plaats van witte voorvleugel.

Bedreiging

De grootte van de wereldpopulatie werd in 2006 geschat op 170.000 tot 220.000 individuen. Over toe- of afname in populatie-aantallen is niets bekend. In het zuidoosten van Europa is de jacht een bedreiging voor de soort, daarnaast bestaat het gevaar dat leefgebied wordt aangetast door landbouwkundige ontwikkelingen of door verstedelijking. Echter, het tempo van achteruitgang wordt niet hoog ingeschat en de vogel heeft een groot verspreidingsgebied daarom staat de casarca als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.

Bronnen

• Casarca. (2021, oktober 9). Wikipedia, de vrije encyclopedie. Opgehaald 17:19, oktober 9, 2021 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Casarca

Tadorna ferruginea

Naam	Rode casarca
Klasse	Aves (vogels)
Orde	Anseriformes (eendvogels)
Familie	Anatidae (eenden, ganzen en zwanen)
Geslacht	Tadorna
Soort	Tadorna ferruginea
Grootte man	60 – 70 cm; spanwijdte: 120 cm
Grootte vrouw	60 – 70 cm; spanwijdte: 120 cm
Gewicht man	1.2 – 1.6 kg
Gewicht vrouw	1 – 1.5 kg
Paartijd	Maart-april
Broedinterval	1 x per jaar
Broedtijd	27 -29 dagen
Nest	Holen, zoals boomholtes, rotswanden en ruïnes
Geboorte	April – juni
Gewicht eieren	–
Aantal eieren	8 – 12 eieren
Uitvliegen	2 maanden
Geslachtsrijp man	2 – 3 jaar
Geslachtsrijp vrouw	2 – 3 jaar
Levensduur	10 -25 jaar
Voeding in de natuur	Gras, delen van planten, kleine hoeveelheden kreeftjes, schaaldieren en weekdieren en kleine visjes.
Voeding in de dierentuin	Anseres floating
Leefgebied	Uiterste zuidoosten van Europa, westen van China en Mongolië. Broeden noordelijk tot het Baikalmeer tot het noorden van Irak, Iran, Afghanistan en Noord-India. Ook voor in de westkust van Marokko en in het zuiden van Spanje.
Groep/solitair	Paren of kleine groepjes
Fokprogramma	–
CITES	–
IUCN	Niet bedreigd (LC)