Soldatenara

Beschrijving van de soldatenara

Leefgebied

De soldatenara leeft in Peru, Ecuador, Colombia, Venezuela, Mexico, Bolivia en Argentinië. Hij leeft in vochtige laaglandbossen en aangrenzende gebieden, beboste uitlopers van bergen, en in ravijnen. Verder komt hij ook voor in droge en subtropische bossen. Hij leeft meestal op een hoogte van 600 tot 2600 m, wat hoger is dan bij de meeste andere ara’s.

Uiterlijk

Het verenkleed is heldergroen met blauwe slagpennen en een rode vlek boven de snavel. De onderkant van de vleugel is geel en de staart is over het algemeen blauw met rood. De snavel is grijszwart en ogen zijn geel. Ze lijken erg op de buffons ara’s.

Soldatenara’s zijn gemiddeld 70 cm groot en hebben een spanwijdte van 90 tot 110 cm. Ze wegen 900 tot 1100 gram. Mannetjes en vrouwtjes zien er hetzelfde uit.

Voortbeweging

Ze kunnen 55 km/u vliegen. 

Wetenswaardigheden

De soldatenara is een populaire kooivogel. De handel in deze vogel heeft ervoor gezorgd dat de aantallen in het wild sterk zijn teruggelopen. 

Ze kunnen in het ultraviolette spectrum zien waardoor ze kleuren kunnen waarnemen waarvan mensen zich geen voorstelling kunnen maken.

Voedsel in de natuur

Ze eten zaden, noten, bessen en fruit, wat ze voornamelijk in boomtoppen vinden. Hun snavel is helemaal aangepast aan het eten van zaden en noten, en ze kunnen met hun snavel dan ook de hardste noten kraken.

Gedrag

Soldatenara’s leven in kleine groepjes van 10 vogels of minder. Ze laten zich beter horen dan zien. Het zijn namelijk erg luidruchtige vogels die een krakend en krijsend geluid maken. 

Rond de dageraad verlaten ze hun nesten en vliegen ze naar voedsel gebieden. Ze kunnen giftige zaden, noten en vruchten eten. Hiervoor moeten ze wel speciale klei eten die antigif bevat. Deze speciale klei is te vinden langs rivieroevers in de regenwouden in het Amazonegebied.

Voortplanting in de natuur

Soldatenara’s vormen paartjes voor het leven. Alleen als een van beiden dood gaat zoeken ze een nieuwe partner. Ze broeden iedere 1 tot 2 jaar. 

Het broedseizoen is van januari tot maart. Ze nestelen in de toppen van bomen en, vaker nog, in rotsspleten op meer dan 200 meter boven de grond. Er worden 2 tot 3 eieren gelegd die in 25 tot 29 dagen worden uitgebroed. De jongen zijn nestblijvers en worden kaal en blind geboren en zijn volledig afhankelijk van de ouders. 

De eerste week voert alleen het vrouwtje de jongen door voedsel op de braken. Daarna gaat het mannetje meehelpen en tien dagen later gaan de veren groeien. De ouders zijn erg beschermend en zijn erg agressief tegen indringers. Na 12 tot 13 weken vliegen de jongen uit.

Wanner ze 2 tot 4 jaar oud zijn, zijn ze geslachtsrijp. Soldatenara’s kunnen in het wild 50 tot 60 jaar oud worden.

Bedreiging

De aantallen soldatenara’s zijn sterk gedaald in de afgelopen 50 jaar, vanwege vernietiging van hun leefgebieden door de mens en de gevangenneming voor handel in huisdieren. Momenteel zijn er wereldwijd naar schatting nog 10.000 exemplaren. Ondanks de kwetsbare positie, treft men ze nog relatief vaak in dierenzaken aan. De IUCN heeft de soldatenara geclassificeerd als “Kwetsbaar”.

Bronnen:

• Encyclopedia of Life: Robert Hole, Jr, “Ara militaris (Linnaeus, 1766)”, Encyclopedia of Life, available from https://eol.org/pages/45510824 Accessed on 4 April 2016.
• Soldatenara. (2023, juli 10). Wikipedia, de vrije encyclopedie. Opgehaald 17:03, september 21, 2024 van https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Soldatenara&oldid=64669793.

Ara militaris

Naam	Soldatenara
Klasse	Aves (vogels)
Orde	Psittaciformes (Papegaaiachtigen)
Familie	Psittacidae (Papegaaien)
Geslacht	Ara
Soort	Ara militaris
Grootte	70 cm
Spanwijdte	90-110 cm
Gewicht	900-1100 gram
Broedinterval	Iedere 1 tot 2 jaar
Broedperiode	Januari-maart
Nest	In de top van een boom of een rotsspleet
Aantal eieren	2-3 eieren
Broedtijd	25-29 dagen
Uitvliegen	12-13 weken
Geslachtsrijp	2-4 jaar
Levensduur	50-60 jaar in het wild
Voeding in de natuur	Zaden, noten, bessen en fruit
Leefgebied	Peru, Ecuador, Colombia, Venezuela, Mexico, Bolivia en Argentinië.
Groep/solitair	Kleine groepjes tot 10 vogels
Fokprogramma	ESB: ANTWERPEN, Steven Vansteenkiste
CITES	Appendix I (1987)
IUCN	Kwetsbaar (VU)