Rode neusbeer

Beschrijving van de rode neusbeer

Leefgebied

Rode neusberen leven in bijna geheel Zuid-Amerika van Columbia, Frans-Guyana, Venezuela tot Uruguay en het noorden van Argentinië. Ze leven vooral in bossen tot 2500 meter hoogte.

Uiterlijk

Neusberen, ook wel coati’s genoemd, zijn kleine roofdieren. Ze danken hun naam aan de lange, beweeglijke neus die gebruikt wordt bij de zoektocht naar voedsel. De kleur van de rode neusbeer varieert van roodbruin tot grijs. De onderkant is meer witachtig. De korte, krachtige poten zijn zwart en de staart is voorzien van ringen. Langs de neus is een witte tekening te zien. De oren zijn kort en afgrond. Rode neusberen kunnen 41 tot 67 cm lang worden en de staart kan 32 tot 69 cm zijn. Het gewicht bedraagt 3,5 tot 6 kg.

Voortbeweging

Ze kunnen goed zwemmen. Op de grond wordt de staart recht omhoog gehouden en bij het klimmen dient deze voor het bewaren van het evenwicht.

Wetenswaardigheden

• Ze danken hun naam aan de lange, beweeglijke neus die gebruikt wordt bij de zoektocht naar voedsel.
• Rode neusberen worden ook wel coati’s genoemd.

Voedsel in de natuur

Neusberen zijn alleseters die leven van zowel plantaardig als dierlijk voedsel zoals insecten, larven, spinnen, schorpioenen en kleine wervelde dieren. Ze zoeken hun voedsel zowel tussen verdorde bladeren als in bomen. Ook graven ze soms kleine prooidieren uit als deze zich in de grond verstoppen.

Gedrag

In tegenstelling tot andere beerachtige zijn de neusberen overdag zeer actief. De vrouwtjes en hun jongen leven in groepen van ten hoogste twintig dieren. De mannetjes leiden buiten het voortplantingsseizoen een solitair bestaan. Elke groep heeft zijn eigen territorium, maar als ze elkaar tegenkomen, wordt er zelden gevochten. Wanneer de neusberengroep rondtrekt, houden de dieren contact met elkaar door kwetterende geluidjes te maken.

Voedsel zoeken ze voornamelijk op de grond, maar om te slapen, voor de paring en voor de geboorte van de jongen klimmen ze in bomen. Wanneer de jongen liggen te slapen in de zon, gebruiken de ouders de rust om de vacht bij elkaar te verzorgen.

Predatie

Natuurlijk vijanden zijn roofvogels, slangen en katachtigen zoals poema´s en jaguars.

Voortplanting in de natuur

In de paartijd wordt één mannetje in de groep toegelaten. Het mannetje zorgt alleen voor de paring en vertrekt, tien dagen voordat het vrouwtje gaat werpen, uit de groep. Na een draagtijd van ongeveer 74 tot 77 dagen trekt het vrouwtje zich terug uit de groep en maakt een nest in een boom. Alleen het vrouwtje krijgt de jongen de eerste zes weken te zien. Als de jongen dan voldoende kunnen rennen en klimmen, voegen ze zich weer bij de groep. Rode neusberen zijn na twee jaar geslachtsrijp. Ze kunnen ongeveer 17 jaar worden.

Bedreiging

Mensen jagen op deze dieren omdat ze veelvuldig kippenrennen plunderen en vernielingen aanrichten in voorraadschuren.

Bronnen:

• IUCN: Emmons, L. & Helgen, K. 2008. Nasua nasua. The IUCN Red List of Threatened Species 2008: e.T41684A10511324. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2016-1.RLTS.T41684A45216227.en Downloaded on 23 May 2016.
• Wikipedia: a href=”https://e.wikipedia.org/wiki/Südamerikanischer_Nasenbär” ” “>”e.wikipedia.org/wiki/S%C3%BCdamerikanischer_Nasenb%C3%A4r
• Zodiac Animals

Nasua nasua

Naam	Rode neusbeer
Klasse	Mammalia (zoogdieren)
Orde	Carnivora (roofdieren)
Familie	Procyonidae (Kleine beren)
Geslacht	Nasua (Neusberen)
Soort	Nasua nasua
Grootte man	41 – 67 cm
Grootte vrouw	41 – 67 cm
Staart	32 – 69 cm
Gewicht man	3½ tot 6 kg
Gewicht vrouw	3½ tot 6 kg
Paartijd	Afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel van oktober – maart
Paringsinterval	1 keer per jaar
Draagtijd	74 – 77 dagen
Nest	Nest in de boom
Geboorte	April – juni
Geboortegewicht	Gem. 140 gram
Aantal jongen	3 – 7 jongen, gemiddeld 5
Spenen	4 maanden
Geslachtsrijp man	2 jaar
Geslachtsrijp vrouw	2 jaar
Levensduur	Tot 8 jaar in het wild
Voeding in de natuur	Zowel plantaardig als dierlijk voedsel zoals insecten, larven, spinnen, schorpioenen en kleine wervelde dieren.
Leefgebied	Bijna geheel Zuid-Amerika van Columbia, Frans-Guyana, Venezuela tot Uruguay en het noorden van Argentinië.
Groep/solitair	Vrouwtjes met jongen in groepen van 2 tot 30 dieren, mannetjes solitair, behalve in de paartijd
Fokprogramma
CITES	Appendix III (Uruguay, 14/07/1976)
EU Listing	Annex C (Uruguay, 04/02/2017)
IUCN	Niet bedreigd (LC)