
License: public domain

License: public domain

License: CC BY-SA 3.0
Beschrijving van de Siberische tijger
Leefgebied
De Siberische tijger leeft in het stromingsgebied van de Amoer en de Oessoeri rivieren in het uiterste Oosten van Rusland (Siberië) en Noord-China. Hij is daar te vinden in gemengde bossen in zowel vlak als bergachtig gebieden.
Uiterlijk
De Siberische tijger heeft een roestbruine en donkergele kleur met zwarte strepen. De strepen zijn bij iedere tijger anders. De grondkleur is echter, vooral in de winter, vaak erg bleek. Omdat ze in koude gebieden leven is de vacht de dikste van alle tijgers. De vacht is matig dik en grof van structuur. De wintervacht is langer, dichter en zachter dan de zomervacht.
Een mannetje kan ruim 3,25 meter lang worden (exclusief de staart van 1 meter), een vrouwtje is meestal kleiner. De grootste gevangen tijger aller tijden had een lengte van 3.70 meter. De schofthoogte van een volwassen mannetje bedraagt ruim een meter en zijn gewicht varieert van 180-310 kg. Vrouwtjes wegen 100-165 kg. Het is de grootste van de katachtigen. Ze wegen minder dan de Bengaalse tijger.
De schedel van de Siberische tijger is vrij groot en is vergelijkbaar met de schedel van een leeuw. De kop van een vrouwtje is kleiner dan die van het mannetje.
Aan zijn poten zitten dikke scherpe nagels die hij net als de huiskat kan intrekken.
Voortbeweging
Tijgers kunnen heel goed zwemmen. Doordat de achterpoten langer zijn dan de voorpoten kunnen ze goed springen.
Wetenswaardigheden
- De Siberische tijger leeft in zeer koude omstandigheden. Hiervoor heeft hij zich aangepast. Hij bezit een dichtere wintervacht met lange haren, die lichter is (geel) dan die van andere tijgers (oranjerood.) Ook heeft hij een vetlaag langs zijn flanken en zijn buik van zo’n 5 cm dik. Dit beschermt hem tegen de ijzige wind en temperaturen van soms wel -45 °C.
- Tijgers kunnen prooidieren verslepen waarvoor vijf volwassen mensen nodig zouden zijn.
- Tijgers zouden de roep van herten nadoen om ze te lokken. Dit is echter een legende. Als ze zo’n geluid produceren, is dat puur toeval.
- Om te kunnen overleven hebben tijgers tot 10 kg per dag aan voedsel nodig, maar hij kan enkele dagen zonder voedsel.
- Een tijger kan 1000 km afleggen in 22 dagen.
- De zwaarste Siberische tijger woog 465 kg.
- Tijgers kun je op een afstand van 3 kilometer horen brullen.
- Tijgers kunnen overdag net zo goed zien als de mens, maar in het donker kunnen ze veel beter zien.
- Tijgers hebben ook een goed gehoor.
- Het is de enige tijger die ’s winters een onderhuidse speklaag van 5 cm heeft.
Voedsel in de natuur
De Siberische tijger houdt zich in leven door andere zoogdieren te eten, soms wel twee keer groter dan de tijger zelf. Een tijger heeft, ondanks zijn grote kracht en goed ontwikkelde zintuigen, maar 10% kans op een prooi. Hij is voornamelijk ’s nachts actief.
Net als de meeste katachtigen besluipt hij zijn prooi. Op een afstand 10-25 meter maakt hij een enorme sprong en hapt naar de keel of de nek. Het dier verstikt zijn prooi. De tijger trekt zijn prooi vervolgens naar een schuilplaats. Meestal is dit in buurt van water want tijdens het eten drinkt hij veel. Daar eet hij zoveel hij kan, waarna hij de resten verstopt en gaat slapen. Daarna eet hij de resten op. Met de kleine voortanden kan hij goed de vleesresten van botten afschrapen.
Siberische tijgers zijn echte vleeseters (carnivoren). Ze leven van grote prooien, soms zijn deze wel drie keer zo zwaar als zijzelf, bijvoorbeeld een buffel. Ook eten ze sikaherten en edelherten, wilde geiten en zwijnen, apen, elanden, lynxen, beren en ook wel eens kleine zoogdieren. Siberische tijgers verschijnen regelmatig op de stranden langs de Japanse Zee. Daar hebben ze het gemunt op herten die zout likken en eten van aangespoeld zeewier.
Gedrag
Deze tijger blijft, afhankelijk van de voedselvoorraad, soms jarenlang in een vast territorium. Ze markeren dat territorium met urine en krabben aan bomen. Mannetjes leven solitair. Mannelijke territoria overlappen elkaar nooit, vrouwelijke daarentegen wel. De Siberische tijger houdt vijanden buiten op plaatsen waar hij het nodig acht, zoals een grote voedselbron, of een stuk grond dat tevens aan een wijfje behoort. Wat wel kan is het doorkruisen van het gebied door zowel mannetjes als vrouwtjes, zolang ze er maar niet blijven.
Predatie
Een tijger heeft bijna geen natuurlijke vijanden. De mens is zijn belangrijkste vijand. Er wordt op de Siberische tijger gejaagd en ook wordt zijn leefgebied steeds verder verwoest.
Voortplanting in de natuur
De paartijd is het hele jaar door, en tijgers zijn geslachtsrijp vanaf hun 3e jaar. Door te krabben op bomen, of door urinemarkeringen laat het vrouwtje weten dat ze klaar is om te paren. Tijgervrouwtjes zoeken een mannetje, omdat de mannetjes een enorm territorium hebben. Het vrouwtje is vruchtbaar gedurende 7 dagen. Het mannetje en het vrouwtje paren meerdere keren, daarna verlaat het mannetje het vrouwtje en gaat hij opnieuw op zoek.
De blinde jongen worden na 95 tot 112 dagen op een beschutte plaats geboren. Meestal is dit onder een omgevallen boom of tussen struiken en/of rotsen. Het nest wordt bekleed met bladeren en gras. Er worden meestal 2-4 jongen geboren. Maximaal worden er zes geboren. De moeder blijft de eerste weken altijd bij haar jongen. Alleen als ze voedsel gaat zoeken laat ze de jongen enige tijd onbeschermd achter. Na twee weken breken de tanden door en gaan de ogen open. Na twee maanden wordt de melkproductie bij de moeder verminderd, en eten de jongen al vlees. Tegen een maand of zes kunnen de jongen al ‘jagen’. De welpen zijn zelfstandig na hun eerste jaar, een jaar later kunnen ze al grote prooien doden. Na 3 tot 5 jaar verlaten ze hun moeder om een eigen plaats te veroveren.
Een tijger kan in het wild zo’n 15 jaar oud worden.
In de dierentuin
In 87 Europese dierentuinen leefden in 2005 ca. 220 Siberische tijgers. Daarvan zijn 70 dieren afgekeurd voor het Europese soortbehoudprogramma EEP, omdat ze te oud zijn, onvruchtbaar of om een andere reden.
Bedreiging
Het dier komt in het wild nauwelijks nog voor, in 2011 werd de populatie geschat op circa 500 exemplaren. De genetische diversiteit in het wild is beperkt, wat maakt dat genetische afwijkingen gemakkelijk van generatie op generatie worden overgedragen. Anno 2005 waren er 220 Siberische tijgers gehouden in dierentuinen, waar ze zich ook voortplanten, vaak in het kader van een fokprogramma.
Bronnen:
- ADW: Dacres, K. 2007. “Panthera tigris” (On-line), Animal Diversity Web. Accessed July 09, 2015 at https://animaldiversity.org/accounts/Panthera_tigris/
- IUCN: Miquelle, D., Darman, Y. & Seryodkin, I. 2011. Panthera tigris ssp. altaica. The IUCN Red List of Threatened Species 2011: e.T15956A5333650. https://www.iucnredlist.org/species/15956/5333650 Accessed on 9 July 2015
- EOL: Yan Wong, Jeremy Rice, Bruno Marino, C. Michael Hogan, Katja Schulz “Panthera tigris altaica Temminck, 1844” Encyclopedia of Life, available from https://eol.org/pages/1253183 Accessed 9 July 2015
- Siberische tijger. (2021, november 26). Wikipedia, de vrije encyclopedie. Opgehaald 15:32, november 28, 2021 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Siberische_tijger
Panthera tigris altaica
Naam | Siberische tijger |
Klasse | Mammalia (Zoogdieren) |
Orde | Carnivora (Roofdieren) |
Familie | Felidae (Katachtigen) |
Geslacht | Panthera |
Soort | Panthera tigris altaica |
Kop-romplengte ♂ | Gem. 3.25 meter |
Kop-romplengte ♀ | Gem. 2.40 meter |
Staartlengte | 1 meter (volwassen mannetje) |
Gewicht ♂ | 180 – 310 kg. Gem. 215 kg |
Gewicht ♀ | 100 – 165 kg. Gem. 137 kg |
Schofthoogte | 1 meter |
Paartijd | Het hele jaar door |
Paringsinterval | 2.5 jaar |
Draagtijd | 95 – 112 dagen |
Nest | Beschutte plaats |
Geboorte | Het hele jaar door |
Geboortegewicht | 785 -1500 gram |
Aantal jongen | 2 – 4 jongen, maximaal 6 |
Spenen | 6 maanden |
Geslachtsrijp ♂ | 4 – 5 jaar |
Geslachtsrijp ♀ | 3 – 4 jaar |
Levensduur | 15 jaar in de natuur, 22 jaar in de dierentuin |
Voeding in de natuur | Buffel, sikaherten en edelherten, wilde geiten, zwijnen, apen, elanden, lynxen, beren en kleine zoogdieren. |
Leefgebied | Zuidoost Siberië, Korea en China |
Groep/solitair | Solitair |
Fokprogramma | EEP: LONDON, Jo Cook |
CITES | Appendix I (22/10/1987) |
EU Listing | Annex A (04/02/2017) |
IUCN | Bedreigd (EN) |
Ontdek meer van zoo-dieren.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.